(1981) – dr hab., adiunkt w Zakładzie Literatury i Kultury Drugiej Połowy XIX Wieku na Wydziale Polonistyki UW. Wiceprezes oddziału warszawskiego Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza (od 2010), Przewodniczący Stołecznego Komitetu Okręgowego Olimpiady Literatury i Języka Polskiego (od 2016). Autor monografii Aleksander Świętochowski w poszukiwaniu formy. Biografia myśli (2011) oraz Pozytywistów dziedzictwo Oświecenia. Kierunki i formy recepcji (2018). Współredaktor sześciu tomów zbiorowych: Modernistyczny Lwów – teksty życia, teksty sztuki (wraz z Ewą Paczoską; 2009), Etnos i psyche w twórczości Marii Konopnickiej i Elizy Orzeszkowej (wraz z Grzegorzem Marchwińskim, 2012), Piosenki prawdziwe” w życiu kulturalnym i społecznym PRL-u. Studia (wraz z Ewą Paczoską; 2013), Realiści, realizm, realność. W stulecie śmierci Bolesława Prusa (wraz z Ewą Paczoską i Bartłomiejem Szleszyńskim; 2013), Czasy rewolucji? (wraz z Dorotą P. Sech; 2016); W teatrze dziejów. Dramat historyczny ostatnich 150 lat: problemy lektury (wraz z Marią J. Olszewską; 2016).
Zainteresowania badawcze dotyczą przede wszystkim wątków oświeceniowych w twórczości pisarzy drugiej połowy XIX wieku, obecności dziedzictwa oświeceniowego w refleksji pozytywistów i modernistów, a także teorii języka pozytywistów oraz poezji drugiej połowy XIX wieku.
Laureat Nagrody Prezesa Rady Ministrów za wyróżnioną rozprawę doktorską (2010 za rok 2009). Stypendysta Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej dla młodych uczonych (2011 za rok 2010). Laureat I nagrody w Konkursie Fundacji im. Marty i Konrada Górskich za monografię z dziedziny teorii i historii literatury (książkę będącą uprzednio wersją wyróżnionej rozprawy doktorskiej), przyznawaną przez Towarzystwo Naukowe w Toruniu. Laureat stypendium dla młodych wybitnych naukowców (2014–2017), przyznawane przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.